Acceptatie en de misvatting van geluk.
We denken dat we plezier of verrukking ervaren als we een zeker plan volbrengen, als een bepaalde droom uitkomt, als iemand die ons aan het hart ligt ons aardig vindt, of als we een fantastische reis maken. Dit is een belediging aan wie we zijn. We zijn het plezier, we zijn de vreugde!Waarom zou je je geluk willen laten afhangen van iets anders dan je eigen natuur?
A.H.Almaas
Mooi stukje en sluit aan op waar ik de laatste dagen mee bezig ben. Yvette en ik zijn samen een boek aan het schrijven. Nu waren we bij de derde stap van Aboriginal Healing : Acceptatie. Ik hoor graag je mening ?
Uit de spirituele wereld: “Acceptatie is een staat van zijn en vertrouwen. Wanneer je in absolute acceptatie komt dan kom je in je zijn en tegelijkertijd ontstaat een groots vertrouwen. Dit vertrouwen is het vertrouwen in de ongeziene begeleiding en in dat wat in je leven ontstaat er is met een reden. Soms om je iets te leren maar vooral om je bewust te maken dat je de Schepper bent van je leven. Veel van de gebeurtenissen in je leven schep je door hoe je denkt en voelt en wat je daardoor aantrekt. Veel mensen hebben nog steeds het idee dat alles al is voorbestemd en bepaald maar de grote orde in het universum is dat je schept en dat werkelijkheid maakt en dus ook ervaart. We spreken hier niet over schuld maar over – het grootste liefdevolle geschenk- en dat is vrije wil. Hoe zou de mens zich daar toch schuldig over kunnen voelen ook al schep je nog veel vanuit onwetendheid? Wanneer je dit begrijpt besef je ook welke vaardigheden er diep in je liggen verborgen. Kunnen jullie je voorstellen hoe diep acceptatie zou voelen en zijn wanneer je begrijpt hoe deze scheppingskracht werkt? Dan kom je op een diepere laag van acceptatie, van zijn en van vertrouwen.”
Bonnie: Dit lezende heb ik wel wat vragen en overdenkingen. Uit het bovenstaande begrijp ik het grootste cadeau van liefde: onze vrije wil en ook dat wanneer ik verantwoordelijkheid neem voor dat wat er in mijn leven gebeurt en acceptatie optreedt. Het terrein waarop ik een diepe acceptatie heb gekregen in mijn leven is op het gebied van relaties. We worden allemaal opgevoed met het idee dat een ander je gelukkig kan maken.
Alsof we dat zelf niet kunnen?!
Deze misvatting zorgt voor veel ellende op aarde omdat we een beeld hebben hoe onze relaties eruit moeten zien. Relaties met onze ouders, partners, kinderen, broers, zussen, collega’s, vrienden, leraren enz.
Ik geloof dat we het minste acceptatie hebben als mens op dit gebied van relaties. En dit heeft eigenlijk te maken met de misvatting dat wij onszelf niet gelukkig kunnen maken. We hebben een beeld gecreëerd (ja hier is ook je eigen scheppingskracht) hoe iemand tegen ons zou moeten zijn en helaas zijn we niet tevreden met wat er komt. Doordat we in de maatschappij bijvoorbeeld een beeld hebben geschapen over partners zien we juist op dit stuk veel lijden doordat je partner het nooit precies zo kan geven zoals jij het wilt. In plaats van dat hij of zij je gelukkig maakt creëert het beeld van hoe het zou moeten zijn juist lijden.
Voor mij zelf was dit een harde les toen mijn eigen man door de financiële crisis geen tijd meer had, geen zin meer had en vooral geen energie over had om mij gelukkig te maken. Ik trok en zeurde in het begin maar bij iedere keer ging zijn emotionele deur dicht. Er was geen ruimte meer om zich daar mee bezig te houden. Hij stond in de overlevingsstand. En ik dacht dat hij me gelukkig moest maken dus werd onze relatie de graadmeter van hoe ik me voelde.
Na een paar jaar stond ik wel degelijk op het punt om een einde te maken aan onze relatie. Er was geen enkele verbinding meer en elkaar ondersteunen was ver te zoeken. We waren niet eens in staat onszelf te ondersteunen laat staan de ander. Ik heb gebeden en gehuild en vroeg om inzicht. ‘s Nachts in mijn bed, ik kon niet slapen en twijfelde over wat ik moest doen voelde ik opeens zo’n stroom van onvoorwaardelijke liefde. Ik huilde van ontroering maar ook verdriet over het verlangen naar dit gevoel. Die stroom van energie raakte mijn eigen bron van liefde aan en ik kon mezelf koesteren en ondersteunen. Dit is waar ik mijn hele leven naar op zoek was. Die onvoorwaardelijke liefde. Op het moment dat ik werd aangeraakt en het in mij zelf begon te voelen viel mijn behoeftigheid weg. Mijn man hoefde het niet meer aan mij te geven dus dat hij dat niet kon werd geen issue meer. Hij had zijn eigen proces en hoefde niet meer mij gelukkig te maken. Ik was niet meer afhankelijk van zijn humeur.
Kun je het verschil van energie voelen als je mijn verhaal leest? Kun je voelen waarmee je eigen hart resoneert.
Voor mij is de diepe acceptatie op het gebied van relaties zo essentieel en het gevolg is enorme vrijheid waardoor je overigens veel meer liefde zelf wordt.
Aan de lezers: schrijf weer een even op in welke gebieden jij nog niet volledige acceptatie voelt? Waartegen voel jij nog weerstand of verzet. Op welke gebieden vind je dat het anders moet gaan dan het nu gaat? Schrijf dit op zonder oordeel.
Stel je vervolgens eens voor hoe je zou denken en voelen als je geen weerstand meer zou hebben. Als je alles wat je nodig hebt uit jezelf kunt halen en als er volledige acceptatie is….
Eén kanttekening want ik weet inmiddels al hoe onze kwebbelende aap denkt: nee, als je in situaties bent die levensbedreigend zijn of je wordt geestelijk, emotioneel of lichamelijk mishandelend dan zul je direct actie moeten ondernemen. Ook hier geldt: accepteer de situatie, het gaat nooit veranderen en neem je stappen om jouw eigen weg te vervolgen.
Met andere woorden. Acceptatie betekent niet alles maar over je heen laten komen. Acceptatie betekent de situatie zien zoals ze is en dan je conclusie nemen en stappen zetten om jouw eigen zielenpad te vervolgen. Je ziel leidt je niet naar de hel dat doet ons eigen ego denken wel ?
❤ Bonnie
