Tijdens de trance sessie afgelopen zondag kwam de vraag naar voren in hoeverre we een vrije wil hebben en wat voor invloed dat heeft op ons vermogen om verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven. Als eerste werd aangegeven dat door stil te staan in het NU we bewuster kunnen worden van de consequenties van onze keuzes waardoor er een groter begrip kan ontstaan over vrije wil en het begrip verantwoordelijkheid.
Toen ik nog grotendeels onbewust was dacht ik echt dat mijn leven totaal werd bepaald door de buitenwereld. Door wat mijn ouders zeiden en vonden, wat we moesten leren op school of hoe ik volgens de maatschappij gelukkig zou kunnen worden. Deze weg liep voor mij uit op verwarring, pijn en teleurstelling omdat het totaal niet klopte met wat ik diep in mijn hart voelde. Uiteindelijk ontmoette ik mensen of ontving ik inspiratie via de ongeziene wereld die mij richtlijnen gaven, inzicht over waar ik moest kijken om mezelf en de wereld te begrijpen.
Daaruit ontdekte ik vol schik mijn grote onbewustheid over alle patronen en neigingen die mijn denken vervulden en mijn leven bepaalden. Maar wanneer ik diep in mijn hart aanwezig was in stilte, kwam ik tot een grote helderheid van het besef dat ik het centrum ben van mijn wereld en dat we allemaal onderling in verbinding staan. Dat ik een oneindige ziel ben die hier de aardse ervaring doorloopt en in dit leven zowel het licht als het donker blijf tegenkomen. Dat het om het samenspel gaat van deze nuances en niet om alleen maar naar het licht te streven of het donker te veroordelen. Uiteindelijk ontdekte ik dat ik vrijheid bent en alleen het denken niet vrij is. Dat het denken een onderdeel is van het aardse leven maar niet het hele beeld kan weergeven of ervaren.
Uiteindelijk kom ik dan tot de fundamentele keuze of ik vanuit mijn eigen gecreëerde denkwereld wil blijven leven of vanuit de natuurlijke harmonie van het leven in het Nu. Het Nu is de enige werkelijkheid die blijft. Alles wat in tijd komt en gaat is niet blijvend. Het Nu is de poort naar een ervaren buiten ons denken, buiten de tijd. Deze beleving wordt vaak gekoppeld aan een ervaring vanuit het hart of het intuïtieve leven. Het leven uit liefde en niet uit angst waar het denken mee vol zit. Het leven vanuit zijn en verbinding en niet vanuit het idee van afgescheidenheid, wat spreekt over jezelf moeten beschermen of nog iets moeten worden.
Vervolgens kom je uit bij de vraag in hoeverre je persoonlijk verantwoordelijk bent en of dat begrip wel bestaat? Persoonlijke verantwoordelijkheid komt automatisch voort uit het idee dat we een persoonlijke macht hebben.. maar klopt dat wel? We zijn geen afgescheiden wezens die keuzes maken. We zijn een collectieve beweging waarin we steeds bewuster worden van wie we zijn en daardoor de fundamentele keuze kunnen maken of we ons verbinden met de realiteit van het leven of onszelf afscheiden en blijven leven in onze beperkte denkwereld.
Het gaat er niet om dat we hoeven te streven naar vrijheid of wat dan ook. Dat is een idee van het denken. Je bent vrijheid en het leven ontvouwt zich oneindig. Daaruit ontstaat bewustwording van de verbinding die er is met alles, waardoor alle valse ideeën kunnen wegvallen en we steeds meer kunnen openstaan voor het echte leven. Het eeuwige leven wat alleen Nu bestaat. Al het zoeken zal dan ten einde komen waardoor we kunnen vertrouwen op de natuurlijke ontvouwing van ons leven. Net zoals de hele natuur om ons heen totaal in verbinding is met deze liefdevolle stroom. Zij kent geen afgescheiden idee of zelfbesef. Een klein kind leeft daarom ook nog zo dichtbij deze stroom zonder oordeel omdat de persoonlijkheid of het zelfbesef nog zwak is. Wanneer dit echter sterk is ontwikkeld en je vandaaruit bewust kiest voor een leven in verbinding en liefde, zal het licht krachtig kunnen stralen door een grootste persoonlijkheid.