Het woord mystiek heeft voor mij altijd al een mysterieuze klank gehad. Toen ik het voor het eerst hoorde, ervoer ik een soort heimwee naar iets wat ik nog niet kende maar wel voelde. Daarmee kwam de nieuwsgierigheid om meer te weten te komen over de sferen die men beschrijft als mystiek.
Hand van God
Snel genoeg ontdekte ik dat alle grote religies mystieke stromingen kennen binnen hun geloof. Wat doen mensen die zich verbinden met de mystieke tak dan anders dan de grootste groep mensen die zich christen, moslim of hindoe noemen ? Een van de dingen die me opviel was dat deze mensen geen interesse hebben in het verkrijgen van aanzien en macht of het volgen en prediken van veel regels. Ze gaan veelal op zoek naar een persoonlijke ervaring met het goddelijke, wat zich via hun innerlijke beleving laat horen en voelen. Natuurlijk kunnen mystici dansen, zingen of een vorm van gebed en meditatie gebruiken om in verschillende staten te komen. Maar wanneer eenmaal het besef is ingedaald van de diepe eenheid met alles wat is, kunnen ze het goddelijke steeds duidelijker in de gehele schepping herkennen. Ze kunnen deze sfeer van liefde en vervulling vervolgens uiten in gedichten en liederen vervult met prachtige beelden die ze de hele mensheid toewensen. Daarin inspireren ze de mensen om meer de weg van het hart te volgen en niet van het hoofd. Een leven van harmonie na te streven waarin ze zich bemind, beschermd en gedragen kunnen voelen door de liefdevolle hand van God, die tot ieder zijn hart spreekt.
Voorbij het bedachte
Mystici kunnen rond reizen in overgave en vertrouwen aan de goddelijke leiding voor hun dagelijkse benodigdheden. Delend aan een ieder die hun weg kruist van datgene waar ze van overlopen. Maar ze kunnen ook wonen in kleine gemeenschappen in verbinding met de natuur of gewoon midden in de stad terwijl ze een baan hebben en hun gezin onderhouden. En dan is het altijd maar de vraag of mensen de stilte en ruimte hebben om mystici te herkennen en hun zegen te kunnen ontvangen. Rumi en Hafiz zijn voorbeelden van mystici die dronken van de liefde, hun intieme gevoel met het goddelijke deelden in de talloze gedichten en verhalen die nu ongeveer acht honderd jaar na hun dood voor velen nog steeds een grote bron van inspiratie zijn. Maar ook vandaag de dag zijn er veel mensen die in momenten van vervoering en inspiratie de mooiste woorden opschrijven, voortkomend uit hun eigen unieke beleving van wat leven en liefde is. Los van welke dogmatiek dan ook of ideeën om nog iets te moeten bereiken, openen de mystici je de ogen voor de magie van het alledaagse. Elk moment dat zich ontvouwt in de beelden en gevoelens die je gewaar bent. De liefde die je voelt voor de mensen om je heen en de inspiratie die je doet bewegen in deze menselijke ervaring, rijk aan alle tegenstellingen die je maar kunt verzinnen. De mystiek laat je achter de sluiers van je gewone denken reizen, waar je andere werelden van gevoel en manieren van kijken kunt ontdekken. Een vermogen dat altijd al verborgen ligt in ieders hart. Een stilte of leegte die onmetelijk vol en ruim blijkt te zijn, waarin een God van liefde heerst. Elke ziel kent het verlangen om vrij te mogen reizen in die ruimte. Voorbij het bedachte, naar de wereld van oneindige ontvouwing.
Streamer: ‘Toen ik voor het eerst van mystiek hoorde, ervoer ik een soort heimwee naar iets wat ik nog niet kende maar wel voelde‘
