Hoe belangrijk is het hoeveel Facebook-vrienden je hebt of hoeveel Instagram-followers? Hoe belangrijk is het hoe vaak je in tijdschriften, op televisie of op YouTube verschijnt? Hoe belangrijk is het dat je kunt pronken met het geld op je bankrekening? Hoe belangrijk is het dat je ‘beroemd en bekend’ wordt?
De laatste jaren lijkt er een tendens te bestaan om ‘succes in het leven’ te definiëren met de bovengenoemde ‘indicatoren’. Als je kinderen in Nederland vraagt wat ze graag zouden willen worden als ze volwassen zijn, zeggen veel van hen tegenwoordig “een rijke en beroemde influencer” … zonder dat ze ook maar enig idee hebben wat ze zouden willen beïnvloedenJ.
“Het echte verschil in de wereld en in ons leven wordt gemaakt door mensen die voor anderen zorgen. Het zijn de artsen, de verpleegkundigen, de schoonmakers, de vuilnismannen, de medewerkers van de supermarkten, enz. Het is dit soort ‘stille hulpvaardigheid’ die het meeste van belang is in het leven van ons als mens”.
Deze woorden van wijsheid en inspiratie werden vorige week door de Paus uitgesproken.
Weet je nog hoe het Sint Pietersplein in Rome er normaal gesproken uitziet? Het is een groot plein dat regelmatig gevuld is met duizenden katholieke volgelingen en toeristen van alle religieuze achtergronden. Dit beroemde plein in Italië staat al weken leeg als gevolg van de corona-crisis. Tot vorige week…
Vorige week werd dit plein bezet door slechts één man, die helemaal alleen in de regen stond en tot ons mensen sprak. Ik geloof eerlijk gezegd dat het niet uitmaakt of je katholiek bent of niet om te beseffen dat zijn toespraak in deze omstandigheden meer dan indrukwekkend was. Het raakte mijn hart en het vulde mijn ogen met tranen. Belangrijker nog is dat het mij heeft doen afvragen wat ik nu eigenlijk voor anderen doe? Hoeveel zorg geef ik? Hoe oefen ik ‘stille hulpvaardigheid’ in mijn leven? En bovendien…is het genoeg?
Vorige week heb ik een appeltaart gebakken en die gedeeld met al mijn buren om ze op te vrolijken tijdens de isolatie, Roelf en ik hebben tulpen gekocht voor een zieke vriendin en we hebben het huis van een zwangere vriendin schoongemaakt. Het beïnvloeden van slechts een tiental mensen klinkt nauwelijks indrukwekkend en maakt ook geen groot verschil in de wereld. Mijn eigen ego-mind verlangt naar veel grotere daden. Het doet me beseffen hoezeer ik beïnvloed ben door de eerder genoemde ‘indicatoren van succes’ en hoe ik me daaraan meet.
Dan kom ik ineens een programma op televisie tegen. Hierin wordt gedeeld dat we als mens vaak niet weten welk effect een kleine daad van hulp of medeleven, een glimlach, een vriendelijk gebaar, een helpende hand of een kleine donatie kan hebben. “Je mag erop vertrouwen dat elke goede daad invloed heeft op anderen, zelfs over generaties heen. Het is net als het planten van een kleine boom die misschien pas schaduw geeft aan je achterkleinkinderen”.
Deze woorden doen me beseffen dat ik niet beroemd en bekend hoef te worden want alleen het planten van bomen met stille hulpvaardigheid kan al meer dan genoeg zijn. Toch kan ik het niet helpen dat ik me afvraag of ik wel voldoende bomen plant? En jij…?
