Vandaag ga ik schrijven over ‘geloof’. Een nogal uitdagend onderwerp om te adresseren in de westerse samenleving, dat gedomineerd lijkt te worden door een geloof in de wetenschap. Hoe groter de wetenschappelijke verworvenheden, hoe meer mysteries worden verklaard en hoe meer vragen worden beantwoord, hoe minder er behoefte is aan een God.
Heel botweg gezegd: Als iets door de wetenschap wordt bewezen, is het waar. Als het niet bewezen kan worden (zoals het concept van God) bestaat het niet. Persoonlijk vind ik deze focus op wetenschappelijk bewijs nogal bekrompen. Virussen (zoals corona) konden pas in het begin van de 20e eeuw door de wetenschap worden bewezen, terwijl we weten dat ze in de eeuwen daarvoor miljoenen doden hebben veroorzaakt. Betekent het feit dat we het bestaan van virussen in bijvoorbeeld de 12e eeuw niet wetenschappelijk konden bewijzen, dat virussen niet bestonden?
In de westerse wereld stellen we niet alleen veel vertrouwen in de wetenschap, maar ook in de overheid en een goed functionerende economie. Betekent dit dat als je geen van deze drie hebt, het geloof in God groter is? Als ik kijk naar recente gesprekken met vrienden uit niet-westerse landen dan geloof ik dat het antwoord ‘ja’ is. Terwijl de corona-crisis hun landen hard treft, vinden mijn vrienden veel troost en gemoedsrust in hun geloof. “De mensen vertrouwen er niet op dat de overheid en een slecht functionerend gezondheidssysteem hen zal redden van corona. Om die hulpeloosheid uit te drukken benadrukken de mensen hun vertrouwen in God…en ik ook…Insha Allah” is wat een van mijn Indonesische moslimvrienden met mij deelde. Mijn boeddhistische vrienden uit Bhutan noemen de corona-crisis lessen uit hun karma. Een van hen legt een verband tussen zijn geloof en de wetenschap in zijn gebed “moge de Medicijn Boeddha alle medische experts zegenen om spoedig een vaccin te ontdekken”. In Bangladesh zeggen de mensen “alla vorosha” wat betekent “we zijn afhankelijk van God en hij of zij zal ons beschermen of ons weghalen van deze wereld”.
Maar wat als je een goed functionerende overheid, economie en wetenschap hebt zoals ik? Betekent dat automatisch dat je niet gelooft? Ik ben misschien een vrij zeldzaam, uitstervend exemplaar in Nederland, maar ik geloof in een Goddelijke kracht. Als ik me verbind met het Goddelijke dan voel ik onvoorwaardelijke liefde, ik voel hoe ik verbonden ben met iedereen en alles op aarde en hoe ik onderdeel ben van een groter geheel. Het is een wereld waar ik alleen toegang toe heb via mijn hart, gevoel en intuïtie. Er is een diep innerlijk weten en vertrouwen dat dingen gaan zoals de bedoeling is…ook als mijn mind er niets van begrijpt. Als ik me afstem kan ik me laten verrassen en verwonderen door het mysterie van het leven die dingen precies zo brengt als de bedoeling is.
Ik ben ongelooflijk blij met de goed functionerende overheid in Nederland en de rijkdom van de wetenschap. De continue stroom van nieuwe inzichten en bewijs bevredigt de nieuwsgierigheid en leergierigheid van mijn mind. Het geeft me echter niet de diepe innerlijke rust, vertrouwen, zingeving en liefde naar mezelf en anderen. Dat vind ik wel in mijn spiritualiteit en bewustzijn over wie de mens in de kern wezenlijk is. Het maakt dat ik me intens verbonden kan voelen met mensen uit andere landen. Ondanks onze verschillen in uiterlijk, taal, religie en dagelijkse gebruiken ben ik van hart tot hart verbonden met ieder van hen. Door mijn spirituele groei en bewustwording heb ik me verbonden aan het Levenscollege omdat het tijd is het voelen en écht weten weer de boventoon te laten voeren. Of zoals Einstein zo lang geleden al zei “de intuïtieve geest is een heilig geschenk en de rationele geest is een trouwe dienaar. We hebben een maatschappij gecreëerd die de dienaar eert en de gave is vergeten”. Stiekem gun ik dit groeiende bewustzijn iedereen…!
